The Polar Rabbit
Blijf op de hoogte en volg Iris
05 Februari 2016 | Verenigd Koninkrijk, Birmingham
Welkom.
Nu de eerste maand er op zit (afgelopen dinsdag) begin ik een beetje een raar gevoel te krijgen. Aan de ene kant vind ik het hier helemaal geweldig, zo op mezelf en kunnen doen wat ik zelf wil, maar aan de andere kant begint dat thuis mis-gevoel ook wel wat meer te komen, want het is écht nu. Het drong pas echt tot me door toen mijn ouders me op kwamen zoeken, twee weken geleden. Het was zo ontzettend fijn ze weer te zien, maar het was ook een ramp om weer afscheid van ze te nemen. Wat was ik blij dat ik die ochtend geen mascara op had gedaan, anders hadden de mensen in de bus pas echt wat te kijken. (Niet dat ze nu niet ongestoord staarden naar hoe ik een potje zat te huilen in de bus.) Maar, hoe naar het afscheid ook was, we hebben een geweldig weekend gehad!
Op de eerste avond heb ik ze laten zien waar ik nou precies woon, naar school ga en waar ik mijn boodschappen doe - erg belangrijk. Op de tweede dag zijn we Birmingham gaan verkennen en hebben we ‘s avonds bij Jamie’s gegeten. Hoewel mama’s en mijn eten heel lekker was, was dat van mijn vader niet te eten. Positief: hij kreeg zijn toetje gratis! En die waren alledrie ontzettend lekker. Op de zondag zijn we met z’n vieren (+ Marijanna) naar Stratford upon Avon gegaan. We hebben heel veel van de stad gezien, en we zijn als laatste zelfs nog naar een Butterfly farm geweest. Lucky mom and me! Wij vinden vlinders erg leuk. Ik maakte er zelfs nog een vriendje, genaamd Buddy de Buddyfly (eer aan Lotta voor die naam!). Buddy vond mijn mandarijn erg leuk en bleef me maar volgen. Toen Buddy besloot dat ik oud nieuws was, kwam er zelfs nog een andere vlinder op mijn wang zitten! Oké, dat is niet helemaal waar, het ging niet gehaald vrijwillig, ik heb Buddy de tweede (om niet in de war te raken met alle namen) op mijn wang gezet. Maar, hij bleef wel zitten! De laatste dag dat papa en mama er waren zijn we Birmingham nog eens ingeweest en hebben we gewoon een beetje rondgelopen, boeken gekocht en veel geknuffeld.
Het was fijn om weer even in hetzelfde land te zijn als mijn ouders.
Trouwens, ik heb ook nog een heel zacht nieuw huispak gekocht, een lichtblauwe met sneeuwvlokjes en een ijsbeer. Ja ja, maar raad eens wie het constant inpikt. Ja, je had het vast goed geraden, mijn knuffel konijn Koko! Elke keer dat ik thuis komt van school ligt ie weer op bed, in mijn ijsbeer trui. Some nerve, that rabbit. Maar ja, vandaar dat ik Koko heb gedoopt tot de polar rabbit. Het staat hem ook veel beter dan mij trouwens, vervelend is dat.
Na het welkome heerlijke weekend, was het echter weer tijd voor the real world: school. Op de dinsdag ochtend gingen we voor één van onze vakken naar het museum van Birmingham. We moesten daar verschillende schilderijen uitzoeken die we in de klas zouden kunnen gebruiken en daar een minilesje over maken. Ik hou persoonlijk helemaal niet zoveel van musea (oké, understatement, ik vind het vreselijk), maar deze vond ik toevallig erg interessant en ik heb me er prima kunnen vermaken, alhoewel mijn groepje steeds heel snel verder liep en mij aan een onzichtbaar draad met hen mee trok. Ik ga nog wel eens een keer terug om alles op mijn gemakje te bekijken denk ik. Nee, mam, ik ben niet ziek.
Verder op het schoolgebied gaat het allemaal prima. De opdrachten beginnen duidelijk te worden en essays zijn in de maak (mentaal ben ik al heel ver.. Dat is ook het enige).
Vorig weekend zijn Marijanna, Lotta, Ana en ik met een hele groep Erasmusstudenten naar Oxford en Stratford geweest. Oxford, wat ben je toch leuk! Deze keer heb ik Christ Church wel gezien, en wat heb ik als een ontzettende dork staan gillen toen ik een trap zag die gebruikt is in de Harry Potter films. Nee echt, ik heb er zowat tien foto’s van, ik ben maar een simpele fan. (Het is dat mijn telefoon geen geheugen heeft, anders had ik er waarschijnlijk vijftig.) Ik vond het in ieder geval ontzettend leuk om weer in Oxford te zijn, alhoewel ik mijn klas wel miste deze keer!
Ik heb heel erg leuk nieuws voor mezelf, want volgende week komt mijn lieve vriendje al hier! Ik kijk er heel erg naar uit om hem mijn nieuwe huis en stad te laten zien. En daarbij gaan we heel Jamie’s leeg eten, want zoveel krijg je niet op een bord. Tot volgende week schat!!
Voor iedereen die op de vrijdagavond mijn blog heeft gelezen: dank jullie. Het feit dat ik op de vrijdag avond in mijn nieuwe, zachte ijsbeer pak dit blogbericht schrijf, in plaats van in de stad te zijn, verrast waarschijnlijk heel weinig mensen. Het zou mensen eerder verrassen als ik zou zeggen dat ik een keer daadwerkelijk plannen had op de vrijdagavond, in plaats van films te kijken met een kop thee en een grote bak druiven.
Lieve groetjes,
huismusje Iris
-
08 Februari 2016 - 17:12
Bianca Rebergen:
Je wordt hier ook gemist lieverd, maar wat maak je leuke dingen mee! Dingen die je extra gaat waarderen als je thuis bent, want zo gaat het meestal! Dus probeer maar dubbel te genieten. Gezellig met je nieuwe kennissen en jou kennende heb je alleen met die bak druiven en Netflix ook een wereldavond. Grappig dat de schoonmaakster Koko steeds aankleedt, hij is toch al 19... Ik krijg trouwens wel hoop na dit verhaal: je hebt het museumviris te pakken, ik lees het! Dat is ongeneeslijk! Ik weet nog wel een aantal musea te bezoeken samen met jou, oh alle opties :) Beware! liefs mam
-
11 Februari 2016 - 18:29
Riny:
Hoi Iris,
Met veel plezier lezen we over je belevenissen daar aan de andere kant van het water!
Vooral de manier waarop je alles beschrijft is geweldig.
Schrijf vooral zo door en vergeet niet te genieten (maar dat doe je denk ik niet).
Groetjes Riny
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley