Een facepalm is hetzelfde in elke nationaliteit

Hola, Bonjour, Ciao, Hei en alle andere nationaliteiten die hier in het hotel verblijven.


Terwijl ik dit schrijf lig ik ziek in bed, want wat is er nou leuk aan om de eerste twee weken in Engeland helemaal gezond rond te huppelen als een Bambi? Niks natuurlijk, maar ik heb wel leuke nieuwe updates (daar gaan we natuurlijk voor).
Ten eerste, Marijanna en ik zijn nog steeds niet ingeschreven bij BCU! Dit is mijn favoriete update, omdat er maar geen eind aan lijkt te komen. Sorry, sarcasme lijkt inbegrepen bij mijn ABN. We kregen een mail dat we onze high school diploma’s nodig hebben om ons officieel een plekje te geven op BCU.
Ja, dág! Die cijfers houd ik liever voor mezelf... :)
Van de week hadden Ana en Lotta precies hetzelfde, BCU wil ons eigenlijk helemaal niet hebben volgens mij. Vandaar ook de titel van deze blogpost, we waren er niet heel blij mee afgelopen week.

However, al onze nieuwe klasgenoten hebben ons volgens mij al wel geaccepteerd en zijn ook heel aardig. Marijanna en ik zijn in verschillende groepen geplaatst, en mijn groep is heel verwelkomend en ze betrekken me al in vanalles. Zoiets maakt het vertrek naar een ander land al een stuk gemoedelijker right? De andere update vind ik wel écht leuk. Mijn lieve ouders komen volgende week al!! Ze komen op vrijdag en dan gaan we er een ontzettend gezellig weekend van maken. We willen veel zien, zoals Stratford Upon Avon, Birmingham City Centre en de binnenkant van Jamie’s Italian. Ik keek thuis (en aangezien ik hier ook een televisie op mijn kamer heb) veel 24Kitchen en vooral naar Jamie, dus maar eens even proberen of zijn eten net zo lekker is als dat het lijkt! Vorig jaar met de Oxford reis heb ik zijn restaurant ook van binnen mogen bewonderen, maar dat was natuurlijk in Oxford en dit is Birmingham. Uiteraard een heel ander concept! (Ik probeer gewoon excuusjes te verzinnen om nog eens te gaan, maar het werkt.)

Dan nu naar de laatste update, waarvan ik nog steeds niet weet of ik die nou wel of niet leuk vind. Lotta en ik hebben een sportschool abonnement gekocht! Ja, ik heb het mezelf aangedaan, dan ga ik ook. Ach nee, ik vind het heel leuk! Bij een nieuw thuis hoort ook een nieuw leven als het ware toch? Het komt voornamelijk door de kantine en het eten op de universiteit. Daar ben ik zo van geschrokken dat ik bijna naar de sportschool rende. ‘s Ochtends om 9 uur: een bord patat met bonen en bacon eroverheen. Are you kidding me?! Ik weet niet of dat het cultuurverschil is, maar ik kan dat ‘s ochtends niet eten hoor. Ach, niks mis met zelfgemaakte broodjes, al leken de Engelsen juist dat weer gek te vinden. Ik ben benieuwd naar wat er nog meer zo verschilt!

De afgelopen week was onze eerste echte lessenweek, en jeetje wat hebben wij een drukke week gehad. Op maandag hebben we van 09:00-12:15 Engelse les, wat meer over ‘hoe geef ik Engels aan basisschool leerlingen’ blijkt te gaan (jammer, ik had gehoopt op CPE klaarstoming!!). Op dinsdag van 09:00-16:00 hetzelfde vak dat wij hier MTLAC noemen en het gaat over het curriculum in Engeland. Dan op donderdag hebben we van 09:00-11:15 Engels en daarna van 13:00-16:00 Children’s Development. Dan uiteindelijk hebben we op de vrijdag... Gym. Ja echt, we hebben GYM. Maar hé, het hoort bij Children’s Development, want al onze klasgenoten willen basisschool docenten worden, dus moeten ze hun leerlingen ook gym geven! Suckers.

Gelukkig is deze post geschreven met een blije ondertoon, afgelopen week was leuk en gezellig met onze nieuwe vrienden. Ik had verwacht dat de eerste twee weken moeilijker zouden zijn (en natuurlijk mis ik mijn lieve vriendje, ouders, opa en oma, en vrienden) maar tot nu toe gaat het prima. Als ik mezelf nu gejinxt heb neem ik het terug in mijn volgende post!

Lieve groetjes,
Iris