Het zielige essay Risje
Blijf op de hoogte en volg Iris
16 Februari 2016 | Verenigd Koninkrijk, Birmingham
Bienvenidos!
Met gebroken hart deel ik mee dat het weekend weer voorbij is, en dat mijn vriend weer in Nederland is. Gezond en wel gelukkig, maar het weekend is voorbij gevogen. Hij kwam aan op donderdag avond, en Marijanna (die zo lief was om ‘s avonds met me mee te reizen) en ik wachtten hem op met een trommel zelf gemaakte koekjes. Ze waren wel wat te hard... maar de smaak was raak. #1puntinmijnIrisCookbook. Na 5,5 week zagen we elkaar eindelijk weer, en ik voelde me dan ook ontzettend gelukkig. Op vrijdag heb ik hem Birmingham laten zien en hebben de Disney store geplunderd van haar Tangled artikelen voor Valentijnsdag. Ik heb een lief Pascal knuffeltje gekregen, die nu standaard op mijn hoofd verblijft. ‘s Avonds hebben we bij Jamie’s Italian gegeten, en nog lekker ook! Ik had voor de allereerste keer kalkoen besteld, dus ik had geen idee wat ik kon verwachten. Maar hé, het is normaal op Thanksgiving, dus het moest wel lekker zijn, toch? Ik hou je niet langer in spanning, het was absoluut heerlijk. Dick had een hamburger, wat moeilijk nog een hamburger te noemen was. Het leek eerder op een hamtoren dan een burger! Het was enorm, maar het is hem gelukt *applaus*.
Op zaterdag zijn we lekker in Perry Barr gebleven om ons voor te bereiden op het drie gangen menu dat we die avond zouden maken. We hebben boodschappen gedaan en toen Dick een aantal van mijn hotelgenoten ontmoet had in de keuken, zijn we om 4 uur begonnen aan ons voorgerecht: aardappel pannekoekjes met gerookte zalm en gezuurde room. #Punt2inmijnIrisCookbook. Hoe vullend het voorgerecht ook was, begonnen we daarna gelijk aan ons hoofdgerecht: rijst met gewokte groenten en kip in zoetzure saus met cashewnoten. #Punt3inmijnIrisCookbook. Nu mag ik niet liegen, de saus was vreselijk zoet geworden, maar dat staat natuurlijk niet goed in mijn cookbook, dus ik hou de term zoetzure saus aan, sue me!
Aangezien we ontzettend vol zaten van al het eten, hadden we besloten om het toetje (chocolade soufflé) uit te stellen tot 9 uur, omdat we anders waarschijnlijk uit elkaar zouden spatten, maar die lieve Diana beloofde ons ook nog eens ijs! Hoewel het ijs en de chocolade soufflé heerlijk waren, heb ik die avond een foodbaby buik gehad. Nee, een foodtwins. ANYWAY, op zondag hing er een zwaar gevoel in de lucht. Hoewel we nog een paar uurtjes hadden, waren we toch allebei wel een beetje emotioneel. Niet vanwege de foodbaby hormonen, maar vanwege het aankomende vertrek, en zelfs al probeerde ik er niet aan te denken, huilen was onvermijdelijk. Het afscheid was zwaar, en ik ben dan ook vrij snel weggerend nadat de trein gearriveerd was. Maar, om mezelf af te leiden van wat er net gebeurd was, heb ik nog even een tijdje doorgebracht in de stad en Dick’s verjaardags cadeautje gekocht. Ik wilde dat ik het je zelf kon geven! Maar dat doe ik niet, want je vond mijn koekjes te hard, dus jammer dan.
Voor een keer schrijf ik een serieuze blogpost, wat raar voelt, aangezien ik mijn sarcastische ledematen bijna voel trillen. Maar, serieuze blogposts moeten er ook zijn, so no hating.
Daarbij, ik ben deze week vrij van school en de wifi in het hotel ligt er uit, dus alle hotelgasten brengen bijna al hun tijd door in de keuken: om te eten. Marijanna en ik spenderen nu al twee dagen onze tijd van ‘s ochtends vroeg tot laat in de middag op de universiteit om iets nuttigs te doen. Nu wifi eruit ligt moeten we wel... Dan maar dat essay van 2500 woorden over Children’s Development schrijven hè? Ah well, de deadline is pas volgende week woensdag, dus ik heb ondertussen ook nog genoeg tijd om ook My Kitchen Rules te kijken als essay pauzes... ;)
Als laatste wil ik nog even meedelen dat ik EINDELIJK in de Cadbury chocolade fabriek ben geweest! En in tegenstelling tot alle chocolade fabrieken waar ik ooit geweest ben, werden we hier ook daadwerkelijk doodgegooid met chocolade. Nog niet niet letterlijk, maar bij binnenkomst kregen we al drie repen chocola om ons zoet te houden tot we op de helft waren, waar we een beker vol met gesmolten chocolade kregen en zelf de topping mochten kiezen. We waren bijna allemaal misselijk aan het einde van de reis, maar de fabriek was geweldig. Er was zelfs een 4D belevenis met bewegende stoelen! En een soort Efteling attractie, het leek op de Carnaval attractie. Leuke mensen, leuke ervaring!
Lieve groetjes,
Essay Iris
Met gebroken hart deel ik mee dat het weekend weer voorbij is, en dat mijn vriend weer in Nederland is. Gezond en wel gelukkig, maar het weekend is voorbij gevogen. Hij kwam aan op donderdag avond, en Marijanna (die zo lief was om ‘s avonds met me mee te reizen) en ik wachtten hem op met een trommel zelf gemaakte koekjes. Ze waren wel wat te hard... maar de smaak was raak. #1puntinmijnIrisCookbook. Na 5,5 week zagen we elkaar eindelijk weer, en ik voelde me dan ook ontzettend gelukkig. Op vrijdag heb ik hem Birmingham laten zien en hebben de Disney store geplunderd van haar Tangled artikelen voor Valentijnsdag. Ik heb een lief Pascal knuffeltje gekregen, die nu standaard op mijn hoofd verblijft. ‘s Avonds hebben we bij Jamie’s Italian gegeten, en nog lekker ook! Ik had voor de allereerste keer kalkoen besteld, dus ik had geen idee wat ik kon verwachten. Maar hé, het is normaal op Thanksgiving, dus het moest wel lekker zijn, toch? Ik hou je niet langer in spanning, het was absoluut heerlijk. Dick had een hamburger, wat moeilijk nog een hamburger te noemen was. Het leek eerder op een hamtoren dan een burger! Het was enorm, maar het is hem gelukt *applaus*.
Op zaterdag zijn we lekker in Perry Barr gebleven om ons voor te bereiden op het drie gangen menu dat we die avond zouden maken. We hebben boodschappen gedaan en toen Dick een aantal van mijn hotelgenoten ontmoet had in de keuken, zijn we om 4 uur begonnen aan ons voorgerecht: aardappel pannekoekjes met gerookte zalm en gezuurde room. #Punt2inmijnIrisCookbook. Hoe vullend het voorgerecht ook was, begonnen we daarna gelijk aan ons hoofdgerecht: rijst met gewokte groenten en kip in zoetzure saus met cashewnoten. #Punt3inmijnIrisCookbook. Nu mag ik niet liegen, de saus was vreselijk zoet geworden, maar dat staat natuurlijk niet goed in mijn cookbook, dus ik hou de term zoetzure saus aan, sue me!
Aangezien we ontzettend vol zaten van al het eten, hadden we besloten om het toetje (chocolade soufflé) uit te stellen tot 9 uur, omdat we anders waarschijnlijk uit elkaar zouden spatten, maar die lieve Diana beloofde ons ook nog eens ijs! Hoewel het ijs en de chocolade soufflé heerlijk waren, heb ik die avond een foodbaby buik gehad. Nee, een foodtwins. ANYWAY, op zondag hing er een zwaar gevoel in de lucht. Hoewel we nog een paar uurtjes hadden, waren we toch allebei wel een beetje emotioneel. Niet vanwege de foodbaby hormonen, maar vanwege het aankomende vertrek, en zelfs al probeerde ik er niet aan te denken, huilen was onvermijdelijk. Het afscheid was zwaar, en ik ben dan ook vrij snel weggerend nadat de trein gearriveerd was. Maar, om mezelf af te leiden van wat er net gebeurd was, heb ik nog even een tijdje doorgebracht in de stad en Dick’s verjaardags cadeautje gekocht. Ik wilde dat ik het je zelf kon geven! Maar dat doe ik niet, want je vond mijn koekjes te hard, dus jammer dan.
Voor een keer schrijf ik een serieuze blogpost, wat raar voelt, aangezien ik mijn sarcastische ledematen bijna voel trillen. Maar, serieuze blogposts moeten er ook zijn, so no hating.
Daarbij, ik ben deze week vrij van school en de wifi in het hotel ligt er uit, dus alle hotelgasten brengen bijna al hun tijd door in de keuken: om te eten. Marijanna en ik spenderen nu al twee dagen onze tijd van ‘s ochtends vroeg tot laat in de middag op de universiteit om iets nuttigs te doen. Nu wifi eruit ligt moeten we wel... Dan maar dat essay van 2500 woorden over Children’s Development schrijven hè? Ah well, de deadline is pas volgende week woensdag, dus ik heb ondertussen ook nog genoeg tijd om ook My Kitchen Rules te kijken als essay pauzes... ;)
Als laatste wil ik nog even meedelen dat ik EINDELIJK in de Cadbury chocolade fabriek ben geweest! En in tegenstelling tot alle chocolade fabrieken waar ik ooit geweest ben, werden we hier ook daadwerkelijk doodgegooid met chocolade. Nog niet niet letterlijk, maar bij binnenkomst kregen we al drie repen chocola om ons zoet te houden tot we op de helft waren, waar we een beker vol met gesmolten chocolade kregen en zelf de topping mochten kiezen. We waren bijna allemaal misselijk aan het einde van de reis, maar de fabriek was geweldig. Er was zelfs een 4D belevenis met bewegende stoelen! En een soort Efteling attractie, het leek op de Carnaval attractie. Leuke mensen, leuke ervaring!
Lieve groetjes,
Essay Iris
-
16 Februari 2016 - 19:01
Dick:
Het was een geweldig weekend! Jammer dat het al zo snel weer voorbij was... Ik heb nu wel eindelijk kunnen zien waar Risje verblijft, en we hebben eindelijk weer eens samen kunnen zijn. Je bent op de helft!
Oja, de burger lijkt nog klein op de foto, ik zweer het! -
16 Februari 2016 - 20:56
Papa:
Ja, zo'n weekend gaat veel te snel voorbij.
Wat een lekker verhaal weer. Koekjes, kalkoen, burgers en metname dat bezoekje aan de chocoladefabriek vind ik wel erg interessant. Wat een verwennerij. Mochten we nogeens in Birmingham komen dan gaan we zeker naar de chocoladefabriek.
-
16 Februari 2016 - 22:34
Karmiggelt:
Wat een lekkere smulgerechtjes zie ik daar op de foto. Ik zou er jaloers op worden. Ik zie dat je je goed vermaakt. Ook op school. Kusjes,,
Oma
-
17 Februari 2016 - 22:28
Janneke:
Ha Iris, nu word ik wel heel benieuwd hoe dat eruit ziet, een Pascal knuffeltje dat standaard op je hoofd verblijft!!! FOTO! En en en: tell me more about #Punt2inmijnIrisCookbook!
Liefs uit Deventer -
02 Maart 2016 - 09:54
Jan Linders:
Hi Iris, I can imagine that there are moments you're longing for home, as all world-travelers are....it's quite normal! Nevertheless I think you're having a good time in your new temporary hometown where you even like visiting museums and factories..... keep up the spirit and enjoy, greetz, Jan -
08 Maart 2016 - 08:27
Trui Veen:
Hallo Iris, zo te horen (lezen) heb je het wel naar je zin. Leuk om te lezen wat er te doen is in Birmingham (voor als ik daar straks ben in april..). Maar hoe gaat het nou met dat essay? Als schrijfster in de dop moet dat toch te doen zijn? ;-)
Groetjes, Trui
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
